Pan Tadeusz z M3

Pewnego dnia, na jednym z osiedli, wprost z książki zjawia się w Pan Tadeusz. Na początku domownicy są przerażeni i chcą pozbyć się intruza. Najpierw biorą go hydraulika, później za obłąkanego uciekiniera z zakładu dla psychicznie i nerwowo chorych, żeby w końcu przekonać się do jego obecności. Rodzina, którą nawiedził bohater mickiewiczowskiej epopei to Ewa i Jacek Soplicowie oraz ich córka Zofia – uczennica klasy maturalnej. Rodzinę co rusz odwiedza ich dość wścibska sąsiadka – młoda wdowa – Telimena Wiśniewska. Obecność pana Tadeusza nastręcza rodzinie Sopliców wielu kłopotów. Na początku próbują ukryć niechcianego gościa, później z konieczności muszą go ujawnić sąsiadce Telimenie. Kłopot w tym, że pan Tadeusz mówi wyłącznie wierszem -13 zgłoskowcem. Początkowe próby nauczenia go mówienia „prozą”, czyli normalnie, pełzną na niczym. Pan Tadeusz, mimo kłopotów, które sprawia swoją osobą, pomaga rodzinie Sopliców, m.in. pokochać się na nowo – jako bohater romantyczny, a jako patriota – opowiada Im o historii powstania hymnu Polski, o trudach jakie podejmowali Polacy dążąc do niepodległości… Magia epopei trwa i po Panu Tadeuszu zjawiają się Telimena, prosto ze spaceru po lesie oraz XIX wieczna Zosia. W całą historię został „wplątany” Zenon – prawdziwy hydraulik, który również łączy przeszłość ze współczesnością. Mimo, iż sąsiadka Telimena komplikuje nieco i tak dziwną codzienność państwa Sopliców, to historia, w każdym ze swoich wątków, kończy się pomyślnie.

Autor: Jan Jakub Należyty

Reżyseria: Jarosław Witaszczyk

Scenografia i kostiumy: Małgorzata Żukrowska – Należyty

Obsada: Agata Darnowska, Ewa Romaniak, Jan Mancewicz/Mateusz Dewera, Marcin Zarzeczny/Adrian Gawlik, Natalia Pietrasz